Starość dopada każdego i nie ma na nią lekarstwa. Mieszkający w Koszalinie Stanisław i Maria kiedyś byli uosobieniem niezależności. Dziś są w podeszłym wieku i nie radzą sobie z kłopotami dnia codziennego. Zwłaszcza Maria - 83-latka o trudnym charakterze, która notorycznie traci orientację w mieście i gubi dokumenty. Stanisław wzywa na pomoc córkę Ewę. Okiem bliskiej kamery śledzimy przebieg bezpardonowej konfrontacji między Ewą i Marią. Kobiety nie szczędzą sobie cynizmu i wzajemnych oskarżeń. Stanisław zachowuje milczenie; zdaje się być bezsilny. Konflikt kobiet przybiera na sile, gdy Ewa odkrywa wstydliwy problem matki. Angażuje wówczas pomoc z zewnątrz. Film ukazuje, jak ważne jest nazywanie rzeczy po imieniu. Szczególnie na łonie rodziny. Wspólne stawianie czoła trudnym wyzwaniom okazuje się, samo w sobie, niezwykle ważnym narzędziem terapeutyzującym i jednocześnie scalającym więzi rodzinne.