Kierunek Nowa Huta
Produkcja: POL 1951

Film, który można uznać za wzorcowy plakat agitacyjny polskiego kina czasów stalinowskich, film, który Andrzej Wajda mógłby w Człowieku z marmuru zacytować jako dzieło reżysera Burskiego. Jednocześnie dzieło będące śladem doświadczeń twórców debiutujących w latach ideologicznie i „estetycznie” dominującego socrealizmu. Zawiera wszystkie cechy dokumentalnego kina tamtych lat, w którym instancją organizującą cały przekaz filmowy był komentarz. Był on głównym nosicielem ideologiczno-propagandowych treści, jedynie wspomaganym odpowiednio zmontowanym obrazem. Prawdziwą ideą filmu jest apoteoza budowy kombinatu i miasta Nowa Huta, które powstaje w opozycji do zatęchłego w swej niedobrej tradycji Krakowa.

Pamiętniki chłopów
Produkcja: POL 1952

Pierwsza dokonana przez Andrzeja Munka próba „uczłowieczenia” socrealistycznej formuły dokumentalnego kina. Realizuje ją przez odwołanie do autentycznych materiałów, które stanowią opublikowane w 1935 roku Pamiętniki chłopów. Reżyser odnajduje trzech ich autorów i cytując ich wspomnienia, konfrontuje dawny los z życiem w socjalistycznej Polsce, która realizuje dawne marzenia – o własnej bądź spółdzielczej ziemi, o szansach godnego życia i możliwościach edukacji dzieci. Elementem wspomnianego „uczłowieczenia” jest dana widzowi szansa bezpośredniego kontaktu z tymi nieanonimowymi bohaterami; a właśnie anonimowa zbiorowość dominowała w ówczesnym polskim filmie dokumentalnym.

Kolejarskie słowo
Produkcja: POL 1953

Przełomowy w dokumentalnej twórczości Andrzeja Munka film, choć na pozór mieści się w formule ówczesnego „produkcyjnego reportażu”. Parafabularną konstrukcję filmu buduje zadanie, jakie stoi nie tylko przed załogą tzw. „pociągu gwarancyjnego” wiozącego węgiel ze Śląska do huty w Szczecinie, ale i innych kolejarzy obsługujących tę długą trasę przebiegu pociągu. Ten typowy dla socrealistycznego kina temat walki o wykonanie planu wyposażony został jednak przez autorów filmu właściwościami odbiegającymi od obowiązujących dlań schematów. W centrum uwagi stanęli ludzie owo zadanie wykonujący – ich zawodowe kompetencje i emocjonalne zaangażowanie płynące z ich etosu pracy.

Gwiazdy muszą płonąć
Produkcja: POL 1954, B/W, 104'

Film jest pierwszą w twórczości Andrzeja Munka próbą zmierzenia się z fabułą, choć interpretacyjna tradycja każe go sytuować w nurcie jego dokumentalnego dorobku. Decyduje o tym zapewne obrazowa poetyka Gwiazd, która przynależy do doświadczeń kina dokumentalnego, wykorzystującego materialną rzeczywistość jako główne swe tworzywo w kreacji świata przedstawionego. W Gwiazdach na rzeczywistość tę składa się świat życia kopalni – szyby, chodniki, sam węgiel, gaz, woda, narzędzia górnicze. Montażowo znakomicie zorganizowane obrazy i elementy tego świata tworzą nie tylko autentyczną scenerię przedstawionych w filmie historii, ale ich niezwykły klimat przynależny wyłącznie doświadczeniom górników.

Niedzielny poranek
POL 1955

Film zrealizowany według własnego scenariusza Andrzeja Munka jest żartobliwym felietonem, opatrzonym adekwatnym wobec jego charakteru podtytułem Scherzo. To opowieść o niedzielnym letnim poranku w Warszawie, o jej mieszkańcach widzianych głównie z okna autobusu. Film spaja pełen dowcipu, z dystansem czytany przez Kazimierza Rudzkiego komentarz, oraz krótka anegdota o „nim” i o „niej” – kierowcy i konduktorce autobusu. W ramach tej błahej anegdoty Munk podpatrywał i inscenizował sceny rodzajowe z życia mieszkańców ówczesnej Warszawy. Nie brak im walorów realistycznej obserwacji i dowcipu.

Błękitny krzyż / The Men of the Blue Cross
Produkcja: POL 1955

Średniometrażowy Błękitny krzyż to w biografii twórczej Andrzeja Munka kolejna, po filmie Gwiazdy muszą płonąć, próba odnalezienia się w formule kina fabularnego. Tym razem Munk rekonstruuje zdarzenia, które miały miejsce w ostatnich dniach wojny, a zapisane zostały w Kronice Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Zakopanem. Była to akcja polskich goprowców ratująca życie rannych partyzantów radzieckich i słowackich, ukrywających się w szałasie po kontrolowanej jeszcze przez Niemców słowackiej stronie Tatr. O tej wyprawie opowiada film Munka, a w samej opowieści dominuje intencja sportretowania autentycznych bohaterów tamtych dawnych już zdarzeń.

Spacerek staromiejski / A Walk in the Old City of Warsaw
Produkcja: POL 1958, COL, 18'

Film zrealizowany jako swoiste intermezzo pomiędzy premierami Eroiki i Zezowatego szczęścia. Powstał w oparciu o pomysł kompozytora Andrzeja Markowskiego, a znalazł swą znakomitą realizację. Mała jego bohaterka, uczennica szkoły muzycznej, wędrując po zaułkach Starego Miasta w Warszawie, odkrywa świat, który nie wszystkim jest dostępny. To świat niezwykłości i piękna dźwięków. To one są dla dziewczynki najważniejsze, w nich jest muzyka – w gwarze dzieci, odgłosach ulicy, sapiącym traktorze, strojeniu organów, szuraniu miotły i w przelatujących odrzutowcach.

Polska Kronika Filmowa (numer jubileuszowy – 1959 rok, nr 52 – A-B)
Polish Film Chronicle (anniversary edition – 1959, nr 52 – A-B)
Produkcja: POL 1959

Przygotowanie w 1959 roku kroniki jubileuszowej PKF to niespodzianka w twórczości reżysera, który w tym okresie swej działalności cieszył się już wielkim autorytetem artystycznym, podejmował w filmie fabularnym wielkie tematy historiozoficzne, polityczne i moralne. Jak widać lubił też odchodzić do spraw pozornie marginalnych, dowodem Kronika jubileuszowa, będąca pastiszem tak gatunku w ogóle, jak i jego polskiej odmiany. Jedenaście tematów Kroniki łączy postać aktora Wiesława Gołasa, który wciela się między innymi w postaci stoczniowca, naukowca, przedszkolaka, mówcy, kucharza, sportowca – bohaterów takich odnotowanych przez kronikarza wydarzeń, jak Nowe osiągnięcia, Nowa szkoła, Nowy sport, Nowa tablica (z napisem: Tu nie mieszkał żaden sławny Polak) itp.