Dwie kobiety – dojrzała i bardzo młoda, symetrycznie ustawione względem siebie, symetrycznie ubrane. Młoda kobieta mówi o wchodzeniu w rolę, o tworzeniu postaci, budowaniu jej osobowości, o tym, jak staje się personą tej roli. Zaczyna mówić w trzeciej osobie: o aktorce, o sytuacji przesłuchania, o uczuciu bycia przezroczystym. Starsza kobieta patrzy w bok. Pełna napięcia autotematyczna sytuacja pomiędzy aktorką i specjalistką od castingu – rozegrana obrazem, krótkim monologiem i milczeniem.