Emerytowany profesor Uniwersytetu Szczecińskiego pisze monografię o rodzinnej, nadodrzańskiej wsi – Żabnicy. Poszukując materiałów do monografii, zauważa, że jego spostrzeżenia dotyczące losów powojennych mieszkańców jego wsi dotyczą także mieszkańców całego Pomorza Zachodniego. Dostrzega również niemiecką przeszłość tych ziem oraz podobieństwo losów: „w wyniku wojny Niemcy stracili swoje wschodnie tereny i Polacy stracili swoje wschodnie tereny”. Odkrywa ciężkie losy przybyszy zasiedlających zachodniopomorskie oraz dramat niemieckich wysiedleńców. Zauważa, że wojna i wszelkie totalitaryzmy są złem niszczącym dorobek pokoleń. Budowanie tożsamości zachodniopomorskiej jest budowaniem przyszłości we wspólnym działaniu także z sąsiadami zza Odry.
