Kamera podąża za bezdomnym Zoranem, który krąży wieczorem po Belgradzie. Zoran próbuje sprzedać ikonę, zagaduje o papierosa. Teraźniejszość jest, jaka jest. Zoran śmieje się do kamery. Za jego uśmiechem, zmarszczkami wokół oczu oraz anturażem bezdomnego filmowiec odkrywa ludzką historię, uwikłaną w historię tej części Europy, uwikłanej w całą resztę. Para studentów ekonomii wesoło komentuje niewesołą sytuację makroekonomiczną. Zoran to dla nich dobry przykład takich rozważań. Zoran dla Zorana: „Here we are... What I am. Who you are... Here I go again...”.