Dla ekscentrycznego Marcina Harlendera sztuka jest najważniejsza. I przy jej użyciu broni się on przed światem zewnętrznym. Jest więc logiczne, że Marcin, jego ciężarna żona i czworo ich dzieci pokazywani są niemal wyłącznie w brudnym, zagraconym, małym mieszkaniu. Film nie potępia ich stylu życia, które jest daleko poza konwencjonalnymi normami, na skraju nieodpowiedzialności. Przynajmniej dla patologicznego zbieracza Marcina, który boi się, że magik zmieni go w mechanicznego kangura, ten system działa.