Ely i Nina czuwają w półmroku nad cenną kolekcją. Niezliczone dzieła sztuki, crème de la crème minionych epok, zdobią ściany ich moskiewskiego mieszkania. Kupił je dziadek, rodzina zachowała kolekcję przez dziesięciolecia i wzbogaciła ją, podczas gdy przemianowanie w czasie Rewolucji lub rosyjska transkrypcja zmieniła ich nazwisko z Bellucci na Bielutin. Ely był kiedyś malarzem, doświadczał ostracyzmu z powodu formalizmu swojej sztuki. Nina, która była historyczką sztuki mówi, że napisała setkę książek. Wódka leje się bez ograniczeń, zabawki wydają się nawiedzone, zbliżają się złośliwe duchy, Kruczy Mistrz Niny mówi, a dla Ely’ego wszystko jest komedią. Sztuki nie można posiadać ani skopiować.
RUS 2011, 36’