Wyspę Tiengemeten odebrano niegdyś morzu i uformowano tak, by zapewnić żyzny grunt pod uprawę. W latach dziewięćdziesiątych podjęto decyzję, by pozwolić naturze spełnić swoje kaprysy na tej wyspie. Poczynienie planów, znalezienie zastępczych gospodarstw dla rolników i znalezienie funduszy zajęło 10 lat. W 2006 r. rozpoczęto „przeformowanie” wyspy. Wykopano drogi asfaltowe, by zrobić miejsce dla strumyków, ścięto drzewa i posadzono nowe, usunięto stare groble i stworzono nowe. Digna Sinke śledzi zmiany w krajobrazie na przestrzeni 13 lat, wspominając również zmiany w jej własnym życiu. Znaczącymi tematami filmu są tymczasowość i przejściowość.